معشوقه بودن

معشوقه ی مردی بودن هم از آن دسته لذت هاست 
که هیچ کجا نظیرش را پیدا نمی کنی، 
اینکه بدانی مایه ی آرامش مردی هستی 
که خستگی هایش را به روی دوشِ تو می گذارد 
و یک دم از تمامِ روزمرگی های کسل کننده و مشکلات زندگی رها می شود...
دستانت برایش حکمِ همان سِلاحی را دارد 
که وقتی در دست می گیرد با سختی ها می جنگد 
و از هیچ چیز هراسی ندارد، 
نگاهت برایش کم از معجزه نیست 
زمانی که از تمامِ جهان ناامید می شود!
آغوشت برایش آخرین پناهگاهِ امنی ست 
که در آن " مرد نباید گریه کند " را فراموش می کند 
و با خیال راحت یک دلِ سیر برای غم های پنهانی اش اشک می ریزد
و تو نمی دانی وقتی مردی با تو هم صحبت می شود و تو را برای نشاندن پایِ درد و دل هایش انتخاب می کند خوشبختی حوالیِ تو پرسه می زند...
اینکه بدانی هرچقدر هم که دور باشی و 
غیرقابل دسترس، باز هم با یادِ تو دلخوش می شود به زندگی و لبخند روی چهره ی عبوسش می نشیند!
تا به حال ذوقِ مردان را دیده ای؟ 
زمانی که نامشان را بر زبان می آوری 
و از ماندن کنارشان می گویی انگیزه ی زندگی کردنشان دو چندان می شود!
باید بدانی تو همان صبر و طاقتی هستی 
که باعث می شود روز به روز مرد تر شود و 
قوی بودن را در کنارت تمرین کند...
من که می گویم هر مردی که ناگهان 
در اوجِ خستگی هایش لبخند می زند معشوقه ای دارد که خوشبخت ترین زنِ دنیاست!