مُسکِِــن

گاهی بعضی از آدم ها می شوند مُسکِن زندگی ما

تمام دردهایمان را با بودنشان فراموش می کنیم

اولین پناهمان می شوند در لحظه هایی که خوب نیستیم

هر 8ساعت، هر 6ساعت، هر 1ساعت...

مُدام آن ها را وارد زندگیمان می کنیم

درست است؛ خوب می شویم، درد هم یادمان می رود اما فکر بعدش را هم بکنید

روزی که شاید مُسکِنی نبود

یا حتی روزی که به دُز مسکن همیشگیمان عادت کردیم و خوب نشدیم

زندگی ای که به مُسکِن عادت کرد،

دیگر...

به تنهایی از پس دردها برنمی آید.